غروب خورشید

ازغــــم دوست، در این میکده فــــریادکشم      داد رس نیست کـه در هجر رخش دادکشم

 

داد و بیــــداد که در محفل مــــا رندى نیست       کــــه بــــرش شکوه بــرم، داد ز بیدادکشم

 

شادیــــم داد، غمم داد و جفـــــــــا داد و وفا        بــا صفـــا مـــنّت آن را کـه به من داد،کشم

 

عـــــاشقم، عــــاشق روى تو، نه چیز دگرى       بــــار هجــــــران و وصالت به دل شاد،کشم

 

در غمت اى گل وحشىِ من، اى خسرو من        جــــور مجنــــون ببـــــرم، تیشه فرهادکشم

 

مُـــــردم از زنــدگىِ بى تو که با من هستى        طــــرفه ســرّى است که باید برِ استادکشم

 

سالهــــا مـــــى گــــــذرد، حادثه ها مى آید        انتظـــــارفـــــــرج ازنیمـــــه خــــــرداد کشم

۲۲ سال از غروب لبخندت می گذرد...
دلخوشیم به لبخند های آسمانی همراه همیشه تو ...سید علی .